It’s more fun in the Philippines

Eind januari vieren we dat we elkaar hebben leren kennen, dit jaar alweer 15 jaar geleden. Dat vonden we een goede aanleiding voor een verre reis. Omdat Edwin en Tamara tegenwoordig in de Filipijnen wonen, leek ons dat een mooie bestemming.

De dagen (en weken) voorafgaand aan ons vertrek hadden we om beurten last van gehoest, geproest, en grieperige verschijnselen. Tot overmaat van ramp bleek op de ochtend van vertrek Eddy zijn paspoort onvindbaar. En dat blééf het, zodat we uiteindelijk zelfs twee ambassade medewerkers op vrijdagmiddag na sluitingstijd terug hebben laten komen, om een noodpaspoort te regelen.

Maar op vrijdagavond stapten we in Nairobi uiteindelijk dan toch in het vliegtuig om, via een tussenstop in Dubai, zaterdagavond laat in Manila aan te komen. Edwin was ook in Manila, dus zondag hebben we samen de oude stad ‘Intramuros’ verkend, en verder veeeeeeeeeeeeeeel bijgekletst aan de rand van het zwembad.

Op maandag namen we een binnenlandse vlucht naar Cauayan, waar het tabaksbedrijf waar Edwin voor werkt verwerkingshallen heeft. Zo kregen we meteen een mooi kijkje in de tabakswereld. Daarna reden we door naar Ilagan waar Edwin en Tamara wonen. Dé verrassing van deze reis waren de dansende verkeersregelaars in dit stadje. Je verzint het echt niet!

Inmiddels was wel duidelijk dat zowel Eddy als ik nu toch écht de griep te pakken hadden. Heel veel hoesten, en gewoon algehele mailaise. Niks aan te doen. En gelukkig konden we het redelijk rustig aandoen bij Edwin en Tamara, en hadden we zo extra veel tijd om bij te kletsen. Het nadeel was dat we uiteindelijk ook hun hele huishouden (inclusief personeel) aangestoken hebben met deze lelijke Keniaanse griep. Sorry!

De Filipijnen bestaan uit ruim 7100 eilandjes, en een groot deel van het land bestaat dus ook uit prachtige zandstranden. Wij kozen er echter voor om de bergprovincie te bezoeken, die vooral ook bekend is vanwege haar indrukwekkende (2000 jaar oude!) rijstterrassen.

Een geweldig mooie route voerde ons van Ilagan via Mayoyao naar Bontoc, Banaue, Batad, Sagada en uiteindelijk via Bagiuo naar Manila. Niet alleen een prachtige route; Banaue, Sagada en Bagiuo zijn allemaal de moeite waard om er wat meer tijd door te brengen dan wij hebben gedaan. Omdat we nog steeds niet helemaal van de griep af waren, en ons niet erg fit voelden, kwam er zelfs bar weinig terecht van de wandeltochten die we gepland hadden te maken. Maar de kleine beetjes die we wel zagen zijn zeer de moeite waard!

In Manila hadden we een paar dagen de tijd, die we o.a. gebruikten om een paar van de immens grote Malls te bezoeken. Manila lijkt echt op elke straathoek een Mall te hebben, en een bezoek aan deze stad is dus niet compleet zonder een bezoek aan een Mall. Verder bezoeken we een paar Musea, waaronder het (piepkleine) Schoenmuseum dat met name bestaat uit (een deel van de) schoencollectie van Imelda Marcos. Herinneren jullie je ook nog de ontdekking van zo’n 4000 paar van Imelda’s schoenen, ten tijde van de Filipijnse volksopstand in 1986? 749 paar van deze schoenen staan nu tentoongesteld in het Schoenenmuseum.

Na Manila hebben we een missie, we willen nogmaals proberen wat ons in Kenia (nog) niet is gelukt: Whalesharks zien! Hiervoor zijn in de Filipijnen 2 mogelijkheden, in Oslob, waar ze gevoerd worden (maar wat voor ons een beetje voelt als een dierentuin) en Donsol, dat bekend staat om de (relatief) vele Whalesharks,die langskomen, maar waar het nog wat meer ‘geluk hebben’ betreft.
Als we aankomen in Donsol regent het, en dat blijft het doen tot we weer weggaan. Jammer, want dat is toch niet helemaal het meest ideale weer voor een paar dagen strand. Ook niet voor Whalesharks blijkt trouwens. We spenderen twee volle dagen op een bootje, turend naar de zee, waarbij we regelmatig doornat regenen. Maar helaas, we zien geen whalesharks. ( Al is er één keer eentje die onder onze boot doorzwemt, maar zodra we het water ingaan duikt hij (zij?) naar het diepe, en we zien hem dus niet…

Als afsluiting van de vakantie maken we een “Vuurvliegjes” tocht op de Ogod rivier. Met een bootje vaar je net na zonsondergang over de rivier, en vol verwachting kijken we om ons heen. Hier en daar zien we inderdaad een vuurvliegje, maar hoe donkerder het wordt, hoe meer vuurvliegjes we ook zien. Als het echt helemaal donker is, blijken hele bomen langs de rivier verlicht te worden door wolken vuurvliegjes. Wát een geweldig mooi en romantisch fenomeen! Op een foto is het bijna niet vast te leggen, maar stel je ongeveer het effect voor van kerstverlichting, en dat dan bij verschillend bomen langs de hele rivier. Een geweldig mooie afsluiting van de vakantie!

De tabak handel in de Filipijnen

Stadje Banaue, gebied van de rijstvelden

Tientallen soorten rijst op de markt

oude stad ‘Intramuros’ in Manila

Transport in de Filipijnen met Jeepney’s en Tri-cycles (soort zijspan)

De hangende doodskisten en de doodskisten in de grotten van Sagada.

Aardbeien farm in Baguio. Aardbeien zo ver je kan kijken.

Onze aquarium kamer in Manila!