Washy washy, happy happy!

Ter ere van het veertig jarig huwelijk van mijn ouders (Angelo en May) werden we uitgenodigd om met de hele familie op cruise te gaan in de Middellandse zee.
Een heel leuke gelegenheid om nog eens écht wat tijd met elkaar door te brengen, en ondertussen te genieten van het heerlijke weer, de prachtige steden, en alle luxe aan boord.

Als ik van alle prachtige steden die we bezochten een uitgebreide beschrijving zou geven, dan wordt dit een heel boekwerk, dus ik zal proberen om me te beperken tot de hoogtepunten die ons het meest raakten.

De reis begon nabij Rome, en omdat we daar nou ook weer niet iedere dag in de buurt zijn, plakten we er eerst een paar daagjes in deze Eeuwige Stad aan vast. De eerste blaren verschenen reeds op deze eerste dag, evenals de eerste zonnebrand verschijnselen, haha, Vakantie (met een hoofdletter V ja)! Veel van de bezienswaardigheden die we de vorige keer in Rome bezochten, hebben we nog eens over gedaan, om een en ander nog eens iets beter te kunnen bekijken. Het Vaticaan blijft indrukwekkend om al zijn (haar?) pracht en praal, het Forum Romanum waar we de Millareum Aureum opzochten, de wijk Trastevere die vanaf nu favoriet is, en de Boca della Verita, waar onze leugentjes echter bewaard bleven omdat we het té touristisch vonden, en dus niet uitgeprobeerd hebben om onze hand in de mond te steken. Het bijbehorende kerkje vonden we wel prachtig!

Bepakt en bezakt (en hoe!) vertrokken we richting Civitavecchia waar we inscheepten op de Norwegian Jade, en May & Angelo, Joost & Wendy én Lotte in onze armen konden sluiten. Daar gaan we! (Maar niet voordat we eerst 100x onze handen hadden gewassen, washy washy, happy happy!)
De eerste twee dagen van de reis zijn ‘zee dagen’ en dat geeft ons de kans om bij te kletsen en de ‘Ka-doos’ vol met herinneringen van de afgelopen 40 jaar te overhandigen.

De eerste stop is in de haven van Katakolon, van waaruit we op de trein stappen om het oude Olympia te bezoeken. Met name voor de sporters May en Joost een hele bijzondere plek natuurlijk, maar ook voor de rest razend interessant, en meer dan de moeite waard. Vooral in deze tijd van het jaar, vanwege de enorme hoeveelheden bloesem.

De volgende ochtend bereiken we Pireaus, van waaruit we met een sightseeing-bus naar Athene gingen. Als je slechts één dag(je) hebt in Athene, dan is het eenvoudig, dan beklim je uiteraard de Akropolis, en bekijk je het Parthenon. Het is heel makkelijk om je voor te stellen hoe men door de eeuwen heen steeds gemeend heeft bouwwerken bovenop deze heuvel te moeten (ver)bouwen. Het lijkt inderdaad alsof de hemel de aarde hier raakt, en het uitzicht (en daarmee overzicht ter verdediging) is ongeevenaard. Het nieuwe Akropolis museum vinden we erg mooi, vooral het gebouw zélf. Gelukkig bleef er aan het eind van de middag nog nét genoeg tijd over om de rondrit door de stad met de sightseeying-bus af te maken. Zo kregen we al met al een leuke indruk van deze stad, die het absoluut verdiend om nog eens beter en uitgebreider bezocht en bekeken te worden.

Dan wordt er koers gezet naar Turkije, en de volgende ochtend leggen we aan in Izmir. Omdat ik ooit stage gelopen heb in een klein dorp niet ver hier vandaan, kiezen we ervoor om níet naar Ephesus te gaan, maar om de stad Izmir zélf te herontdekken. Ik herinner het me niet als een geweldig mooie stad, maar ben wel benieuwd of ik iets zal herkennen. Nou, mis op alle fronten! Ik herken helemaal niets, (misschien ben ik destijds in hele andere wijken geweest, of misschien is de stad écht heel veel veranderd?) En we vinden het eigenlijk een hele leuke stad! Het is heerlijk om over de boulevard en door de winkelstraten te struinen. Het valt ons op hoe schoon en onderhouden deze stad is, en hoe vriendelijk en open de mensen (dat komt gelukkig wél overeen met mijn herinneringen!). We kunnen de verleidingen van alle lekkerneien niet weerstaan, en nemen alvast wat noten, vruchten en lokum mee terug naar de boot. Hé wat is vakantie toch vervelend!

De volgende middag varen we via de Bosporus Istanbul binnen. Jammergenoeg is het weer (en daardoor) uitzicht hier iets minder, maar desondanks staan we te trappelen om deze stad waar we ons allen zo op verheugd hebben te gaan ontdekken!
De bezienswaardigheden op ons lijstje zijn eindeloos, hoe prop je zo’n geweldig mooie stad in minder dan twee dagen? We rennen van Moskee naar uitzichtpunt, en profiteren ervan dat we in deze stad ook een avond kunnen doorbrengen.

Het lukt ons om ook hier om de ‘millenium stone’ te vinden, we genieten van de pracht en praal van de Sultan Ahmet Camii (blauwe moskee), laten onze schoenen blinkend poetsen, kopen niet één maar zelfs twee tapijtjes, proberen zoveel mogelijk lokale lekkernijen te ontdekken (vers granaatappel sap, en een ‘pudding in een bekertje’ die gemaakt is van orchideëenwortel-meel!)

Daarnaast winkelen we in de bazaars, in de chique wijk Galata, maar ook dwalen we enkele keren af en komen zo terecht in lokale winkelgebieden. We kopen lichtbolletjes en kapstokhaakjes in de ijzerwaren-wijk ( haha, welke toerist koopt er nu zoiets in Turkije?), en verbazen ons over de producten in de winkelstraten nét iets buiten de bazaar. Hier is eigenlijk niets dat wij zouden willen kopen, maar Turken blijkbaar des te meer, want het is afgeladen vol!
Onze laatste lira’s spenderen we aan Baklava en lokum, en dan moeten we helaas weer verder.

Na weer twee dagen varen, komen we terug in Italië, ditmaal Napels. We bezoeken vandaag de opgravingen van Pompeii. Althans, we doen een poging. Het is zo verschrikkelijk groot dat we maar ongeveer 25% zien, maar dat is voldoende om een goed idee te krijgen van wat hier allemaal te zien is. En ondanks dat we deze week al heel wat opgravingen gezien hebben stelt Pompeii zeker niet teleur. Ook deze plek komt op de lijst van plekken die het verdienen om nog eens naar terug te komen.

De boot vetrekt ‘s avonds weer terug naar Civitavecchia, maar Eddy en ik hebben besloten om één extra dagje in Napels door te brengen. De uitdrukking zegt niet voor niets “Napels zien en dan sterven”. Deze stad willen we dus wel eens ontdekken!
Helaas regent het de volgende morgen, en we hebben eigenlijk geen (regen)jassen of parapluie’s … We besluiten dus een typisch Napolitaans sfogliatelle gebakje te eten, en het weer even af te wachten. Maar hoewel het weerbericht er veelbelovend uitziet, blijft het weer toch lelijk. Van echte sightseeying komt dus niet veel terecht, al doen we een dappere poging. Onze conclusie is dat we Napels toch niet zó spectaculair vinden. We willen eigenlijk een pizza eten, omdat we gehoord hebben dat Napels de beste pizza’s ter wereld heeft, maar het lukt ons niet om een (leuke) pizzeria te vinden! Uiteindelijk eten we dus lasagna en vis. Wel heel lekker, maar geen pizza. Haha!

Dan zit de reis er ook voor ons écht op. We pakken onze koffers weer, en vertrekken met de hoge snelheidstrein via Rome weer naar huis.
Wat is het allemaal weer snel voorbij gevlogen, en wat een mooie en bijzondere herinnering met het hele gezin!