Van Full Moon naar Honeymoon…

Op vrijdagochtend vertrokken we in alle vroegte naar Nairobi, waarvandaan onze vlucht naar Zimbabwe zou vertrekken.
Alles leek voorspoedig te verlopen en al snel waren we ingecheckt en zaten in de bus op weg naar de startbaan. Daar werd ons echter verteld dat we allemaal moesten terug keren naar de boardingkamer, omdat ze vergeten waren het vliegtuig vol te tanken! Haha, only in Africa! TIA

Maar goed dat we vooraf al besloten hadden om een nachtje in Harare te overnachten vanwege de krappe overstaptijd, dat hadden we anders zeker niet gered!
We waren erg onder de indruk van Harare. Heerlijk klimaat, en prachtige stad, ruim van opzet, goede wegen, weinig/geen troep, nagenoeg geen sloppen, geen druk verkeer, bijna geen mensen op straat, haast on-Afrikaans!

Zaterdag ochtend zijn we verder gevlogen naar Victoria Falls. We verbleven in het Victoria falls Hotel, één van de oudste hotels, namelijk sinds 1904. Een prachtig hotel met de sfeer van lang vervlogen tijden, maar nog steeds in uitstekende conditie en van alle gemakken voorzien. Vanuit de tuin heb je uitzicht op de beroemde brug, en zelfs vanuit onze kamer konden we de ‘mist’ van de watervallen zien en horen!

Zondagochtend vroeg zijn we naar de Fall’s gelopen. Omdat het op het moment een maand voor de jaarlijkse regentijd in Zimbabwe is was het erg laag water. Grote delen van de watervallen stonden dus droog. Toch is en blijft dit één van de mooiste en meest indrukwekkende plekjes op aarde die ik me kan voorstellen. Wát een spectakel! Door de nog laagstaande zon werden we vanuit bijna alle hoeken getrakteerd op ‘regenbogen’ wat het nóg bijzonderder maakte.

En om het helemáál af te maken verscheen er op een gegeven moment een olifant bovenaan de waterval. Wij denken dat die special voor ons langskwam, omdat olifanten een beetje het ‘thema’ geworden zijn van deze bruiloft.

De piloot van het vliegtuigje waarmee we op maandagochtend doorvlogen naar Mana Pools was zo vriendelijk om nog even een extra rondje over de Falls te maken voor ons, dat was wel héél gaaf!

Onderweg even tanken

Mana Pools hadden we vooral geboekt om te kanoën op de Zambezi. Wat we niet wisten is dat de eigenaar van het kamp/gids bekend staat als een soort ‘olifantenfluisteraar’. In dit park mag je, onder begleiding van een gewapende gids, wandelen. En deze gids in het bijzonder neemt je dus te voet mee naar olifanten, zelfs tot héél dicht bij.

Op een gegeven moment zaten we nog maar ongeveer een meter van een olifant vandaan, en die pakte met zijn slurf een acacia-peul die náást Eddy lag! Dit was té dichtbij om foto’s van te kunnen nemen, en eigenlijk zijn de indrukken van zo’nn moment toch niet op foto vast te leggen. (Maar de foto’s van toen de olifant nog iets verder weg was geven jullie hopenlijk toch een beetje een idee).

Het kanoën was prachtig. Omdat het zo droog is in het park komen alle dieren naar de rivier om te drinken. Vanaf het water heb je dus eerste rangs zicht hierop. Ook is het een heel bijzondere manier van safari, je voelt je erg kwetsbaar in zo’n klein bootje, vooral omdat er véél nijlpaarden in het water zitten.

Je hoort verder natuurlijk ook geen geronk van motoren ofzo, alleen de geluiden van de natuur en het geplens van de peddels in het water. De kleuren zijn, met name bij zonsopkomst en -ondergang spectaculair!

De tentenkampen waarin we sliepen waren heel luxe en bijzonder. Onze tenten hadden zelfs een eigen ‘badkamer’ met douce en écht toilet! En iedere ochtend werd het hele kamp volledig afgebroken en verplaatst naar de volgende slaapplek. De laatste avond stond er bij aankomst in het kamp een welkomstcommitee van 24 olifanten in het kamp op ons te wachten, en ze liepen zelfs gewoon tussen de tenten door!

Jeuk aan mijn kont!

Ook het personeel had nog wat verassingen voor ons in petto, zo kregen we als ‘toetje’ een taart die eruitzag als chocolade, maar eigenlijk van olifantenpoep was, en we werden ook nog op een dansoptreden getrakteerd! Echt super leuk!

We hadden gehoord dat er wilde honden in dit park voorkomen, en dat is één van de meest bedreigde diersoorten in Afrika. In Kenia komen ze wel voor, maar slechts in zo’n kleine aantallen dat de kans héél klein is dat je ze daadwerkelijk zult zien. Wij hebben het al meedere keren geprobeerd, maar steeds zonder success. In dit park konden we de honden ‘s avonds verschillende keren horen, en we hebben ook een paar keer (oude) sporen gezien, dus we hadden goede hoop!
En op de laatste ochtend, op weg naar het vliegveld hadden we geluk! Ineens spotte Eddy ze. We zijn er wederom met de gids heen gelopen, en hebben ze ongeveer een uur lang uitgebreid kunnen bewonderen! Wat een ervaring, waarschijnlijk maken we dit niet vaak meer mee!

Woef!

Spotted Bush snake tussen de stoelpoten