De zomer die anders liep….

Dit jaar besloten we om vroeg in de vakantie naar Nederland te gaan, o.a. om vóór de verkiezingen weer in Kenia terug te zijn.

We planden ons programma zoals gewoonlijk vol tot het randje, en verheugden ons er op dit jaar iedereen te kunnen zien. Mia en Lieke zouden zelfs wat langer blijven dan Eddy, om nóg meer lieverds te kunnen zien.

Een van de eerste dingen die we deden was naar de Floriade gaan. Dit is een tuinbouwtentoonstelling die iedere 10 jaar in Nederland georganiseerd wordt, en het is onze traditie geworden om deze met beide ouders te bezoeken (ditmaal al voor de 3de keer!) Helaas werkte het weer niet helemaal mee, maar we hadden toch een heel gezellige dag, en zagen een aantal inspirerende circulaire en duurzame initiatieven. Mijn absolute hoogtepunt was het paviljoen van de Aalsmeerse Wolunie, prachtig op zo veel verschillende niveaus!

Helaas bleek oma de volgende ochtend Corona te hebben, en een dag later testten wij ook alle drie positief….Daar ging onze hele planning! Gelukkig voelden we ons niet ziek, maar er zat niets anders op dan in Quarantaine te gaan. Maar hoe doe je dat als je geen huis hebt om in thuis te blijven? We besloten de regels dus maar te interpreteren als: “blijf weg bij mensen”. Dat is wonderwel gelukt, en hoewel het absoluut niet was waar we voor kwamen, of op hoopten, was het al met al toch zo slecht nog niet:

We wandelden in de Oostvaardersplassen, wat Mia heel erg leuk vond, vooral door de App van Staatsbosbeheer waar je dierenplaatjes mee kunt verzamelen. We zagen hele dikke karpers, een Konikspaard, en een nieuwsgierige vos die wel héél relaxed was, en zich totaal niet aan ons stoorde! (Maar geen mensen, en dat in de zomervakantie!) Ook fietsten we door de polder, wel 25 km, en behalve een klein stukje boven op een dijk met flinke tegenwind, heeft Mia het volgehouden zonder mopperen. Op verzoek van Mia gingen we ook naar het strand. Zelfs daar zagen we weinig mensen, (en bleven bij hen uit de buurt) maar wél zeehondjes, zó lief! We verbrandden als een stelletje amateur strandgangers, en moesten dus de rest van de vakantie op de blaren zitten, haha Sukkels! ‘s Avonds hielden we bbq’s of filmavonden met lekkere hapjes. En zo kwamen we de quarantaine door.

Gelukkig mochten we nét op tijd weer uit quarantaine om tóch ons tripje naar London door te kunnen laten gaan! Dit hadden we al maanden geleden geboekt, vooral omdat Mia zó in de ban is van Harry Potter op het moment. We boekten ver van tevoren kaartjes voor onder andere het toneelstuk ‘Harry Potter and the Cursed Child” op Westend, een bezoek aan de Harry Potter filmstudio’s,  en gingen op pad met nog een wáslijst aan andere dingen die we in London zouden kunnen en willen doen en zien. Zo maakten we een fietstocht langs alle hoogtepunten, en bezochten natúúrlijk Hamleys (’s werelds beroemdste speelgoedwinkel). Verder kwamen we per toeval terecht bij Kingsley Court voor lunch (wát een tof plekje is dat!) en genoten we van een Magische hightea (als ontbijt!) helemaal in de stijl van draken, tovenaars en magie. Mia heeft ge-no-ten! Niet alleen van taartjes als ontbijt, maar ook van de verhalen over de draak die onder het pand woont, de elfjes die het trappenhuis beheersten en de unicorn die limonade uitspuwde.

Als slaapplek hadden we een traditionele narrowboat geregeld, gelegen op een prachtig plekje in een buitenwijk ten oosten van London! Precies toen we arriveerden kwam er een andere narrowboat door de lock (sluisje) en Mia vond het maar wat leuk om te helpen met het open- en dicht draaien van de lock. Om de hoek van onze boot bleek een geweldige pub te zitten, mét een heerlijke binnentuin, en daar hebben we dankbaar gebruik van gemaakt om Fish & Chips te eten en Pimm’s te drinken!

London kan écht een fantastische plek en ervaring zijn. Maar wat Mia nou het áller-leukste vond?? (Goede les voor ons als ouders trouwens, want het zijn áltijd de simpelste dingen!) Rijden in de Dubbeldekker!

Eddy besloot zijn tickets om te boeken, zodat hij mee kon naar Kerkrade om opa en oma toch nog te zien. Daar deden we een kunstroute door het Limburgs heuvelland, aten MEGA ijsjes met fantastisch uitzicht, en Mia vond het geweldig om te ontdekken dat je op een afstand van een paar honderd meter zo een hele maaltijd bij elkaar kunt verzamelen ( graan-, mais- en aardappelvelden die rijp waren om geoogst te worden). Verder verwenden opa en oma ons alle drie, door met Mia naar Mondo Verde te gaan, waardoor papa en mama bourgondisch konden genieten in Maastricht.

Het laatste weekend zetten we koers naar Arnhem om Joost, Wendy en Lotte te zien. Eddy moest helaas alweer vroeg naar een station gebracht worden om weer naar Kenia te kunnen vliegen, maar Joost, Lotte, Mia en ik sliepen die nacht in een draken ei! Wat een grappig plekje, en gezellige boel was dat!

En toen, als klapper op de vuurpijl, lukte het tóch nog om Mia’s vriendje Marijn te zien. Voor Mia het onbetwiste hoogtepunt van dit bezoek. Ik nam ze mee naar de Linnaeus hof, wat de perfecte plek was voor die twee om even samen uit te razen, en gemiste tijd samen in te halen. Daarmee was het nog niet afgelopen, want Mia mocht ’s avonds óók nog blijven voor een sleep-over! Ze heeft genoten tot en met!

De allerlaatste dag haalde ik haar weer op, en spraken we nog af met opa en oma bij Avonturia in Den Haag, inmiddels zou je wel kunnen zeggen dat dat een van onze favoriete uitjes geworden is. Ook nu was het weer een groot succes, en precies de juiste hoeveelheid afleiding (van ons vertrek dat ze altijd stom vind) en uitdaging (die ze nog aankon na een slapeloze nacht). Op weg terug naar opa en oma viel ze al in de auto in slaap, nog voor we Den Haag uit waren.

En zo zat ons bezoek er weer op, en keerden ook Mia en ik weer terug naar Kenia. Helaas hebben we niet zoveel mensen gezien als we hadden gehoopt, maar gelukkig is het toch een fijn bezoek geweest. Ook het reizen viel ons al met al niet tegen, we hadden zoveel horror verhalen gehoord over vliegvelden die de drukte niet aankunnen, maar al met al hebben wij er weinig last van gehad.