‘theatre of the wild’

Het tweede deel van onze vakantie was het ‘relaxte’ deel. Het behalen van onze Padi’s aan de kust was geweldig leuk, maar toch wel intensief. We waren dan ook blij dat we aansluitend nog een paar dagen wildpark gepland hadden.
We hadden hiervoor de keus laten vallen op het grootste nationale park van Kenia, Tsavo.

De rit van Watamu naar Tsavo East ging over een zandweg van een kleine 150 km. Naast het gehobbel hadden we even wat problemen om binnen te komen omdat dat bij deze ingang alleen kon met ‘smartcards’ en die hadden we (nog) niet. Werden we bijna weer terug gestuurd!! Gelukkig konden we het probleem oplossen door plechtig te beloven om eerst naar het hoofdkwartier van het National park te gaan.

Lange rit over een zandweg

Tsavo National Park (bijna 22.000 km²) is opgesplitst in een Oostelijk en een Westelijk deel, en wij verbleven in het Oostelijk deel.
Geheel tegen al onze gewoontes in hadden we deze keer niet gekozen voor onze tent, maar voor een verblijf in een zeer luxe lodge, Galdessa genaamd. In verband met de situatie in Kenya van de afgelopen maanden, en de periode van het jaar (regenseizoen) was dit nu betaalbaar, en we wilden het toch wel eens meemaken.

Galdessa is een zogenaamd ‘tented camp’ gelegen langs de rivier de Galana. Normaal gezien biedt het kamp onderdak aan zo’n 30 gasten, en dan is er daarnaast nog een gedeelte met drie huisjes dat zeer privaat gelegen is, en wat het ‘rockstar’ gedeelte genoemd wordt. (Hiervoor moet ook betaald worden als een ‘rockstar’.) We waren nu echter de enige gasten in het kamp, en over privacy hadden we dus niets te klagen! Het kamp staat ook bekend om zijn geweldige wandelsafari’s langs de rivier, en de prachtige plek waar de ‘sundowners’ dan geserveerd worden, maar helaas was het weer nu niet geschikt voor dat soort activiteiten.

Onze tent (wat een straf)

Lekker op de veranda van de tent

Gelukkig heeft de regen verder weinig problemen veroorzaakt. De wegen bleven vrij goed begaanbaar en, afgezien van één klein modder-incidentje, had de nieuwe auto helemaal geen enkele moeite om ons overal doorheen te trekken. Al hebben we nog wel een klapband opgelopen. In principe was dat snel verholpen, alleen werden we hierdoor wel genoodzaakt om op zoek te gaan naar een andere (reserve)band, en dat viel nog niet helemaal mee. Uiteindelijk hebben we in Voi (plaatsje langs de Mombasa-Nakuru snelweg die het park doorkruist) een tweedehands (!) band in de juiste maat kunnen kopen. Eerlijk gezegd ben ik blij dat we hem niet nodig gehad hebben, want ik denk niet dat ik het een lekker gevoel zou hebben gevonden om daar op te moeten rijden.

Geexplodeerde voorband

Een ander ‘nadeel’ van de regen was dat het park nu heel groen en dicht begroeid was. Aan de ene kant prachtig natuurlijk, en heel goed voor het voedsel van alle beesten, maar minder goed voor ons want je kon door de bosjes de beesten haast niet zien!

Eddy op de auto (je moet toch iets kunnen zien over de bosjes)

Blij verrast waren we door de grote aantallen olifanten. Ik denk dat we er meer dan honderd gezien hebben. Soms héél dicht bij, soms ook behoorlijk ver weg, soms een enkele stier, vaak ook hele grote groepen vrouwtjes. Ook de Dikdiks (mijn favorieten) waren in zeer grote getale te bewonderen, en ze waren hier lang niet zo schuw als dat we van ze gewend zijn!

Olifant

Dik Dik

Eén dag zijn we ook nog naar het Westelijk deel van het park geweest. Dit was niet helemaal nieuw voor ons, omdat we hier in 2001 ook al eens geweest waren, maar we waren het er al snel weer over eens dat dit toch een heel mooi stukje natuur is. Wild hebben we aan die kant van het park haast niet gezien, maar de nijlpaarden (alweer zo’n favoriet van mij!) van Mzima springs en het uitzicht op de Kilimanjaro maakten dat ruimschoots goed!

Hippo’s

Lunch bij Mzima Springs

Kilimanjaro

Duiker

Poachers Lookout

Gerenuk

Olifant op de vlakte

Lava bij Chaimu krater

Jackals

Ludgard’s Falls

Struis familie on the Run

Uitkijk bij Roaring Rocks