Hamerday 2008

Florensis/ Hamer Kenya bestaat dit jaar 10 jaar, en dat vraagt natuurlijk om een bedrijfsfeestje! De laatste keer dat er hier een bedrijfsfeest werd georganiseerd was vijf jaar geleden, en over deze ‘Hamerday’ werd nog steeds gesproken.
Er lag voor ons dus een uitdaging om dat te evenaren. Gisteren wachtte ons deze schone taak.

De dag begon om 6.00 uur in de ochtend met een fietswedstrijd. Een fiets is in Kenia een waardevol bezit. Niet alleen vanwege de grote financiële investering (gemiddeld een ruim maandsalaris) maar vooral vanwege de ongekende vervoers- en transportmogelijkheden die een fiets biedt, maar daarover wellicht een andere keer nog wel eens meer. Nu was er dus een wedstrijd voor de gelukkigen die in het bezit zijn van een fiets.

De dames moesten ruim 20 kilometer fietsen, en de heren zo’n 30, en niet op een vlak parcours!!! De fietsen in kwestie zijn niet voorzien van versnellingen, alleen verkrijgbaar in herenmodel, en zeker geen lichtgewicht!!
Al weken werd er gespeculeerd of Daniel en Eddy (beiden in het bezit van een high-tech, lichtgewicht mountainbike met zo’n 21 versnellingen) het wel zouden kunnen opnemen tegen de gevreesde “black mamba’s” (zoals de locale fietsen hier genoemd worden). De verwachtingen waren dan ook hoog gespannen!
Krap een uur na de start kwamen de eerste twee dames over de eindstreep, helemaal afgemat, maar (terecht) zéér tevreden met hun prestatie! Tot ieders hilariteit kwamen een minuut of tien later Eddy, en niet veel later Daniel als eerste heren over de eindstreep. De black mamba’s hadden het moeten afleggen tegen de mountainbike’s…

Tegen negen uur verzamelde iedereen zich op het sportveld van onze overburen, en werd Hamerday 2008 officieel geopend. De rest van de ochtend stond in het teken van sport en spel. Al weken was hiervoor geoefend, en nu kon men dan eindelijk laten zien wat men waard was! Er werd gerend, gevoetbald, gevolleybald, gekorfbald.

Finish 400m vrouwen

100m mannen

Volleybal

En uiteraard waren er allerhande spelletjes zoals touwtrekken, zaklopen, eierrace en noem maar op. Voor de kinderen waren er daarnaast nog twee springkastelen, en trampoline, twee clowns en een grimeur. Het geheel natuurlijk ondersteund door wat bonkende muziek, en een bubbelende fanta!

De clowns verkleed als kippen

Touwtrekken

Zaklopen

Uiteraard liep het programma uit, en de lunchpauze kwam daardoor enigszins in het gedrang. Voor ná de lunchpauze stond er zoveel op het programma dat al bij voorbaat duidelijk was dat we dat onmogelijk allemaal nog konden doen voordat het avondprogramma zou beginnen. Daarom zijn we met het belangrijkste begonnen: de dansjes en gedichtjes die de kinderen uit onze Village ingestudeerd hadden.

Wát een feest!! Voor mij was dit misschien wel het mooiste onderdeel van de hele dag. Het was dan ook wel héél erg jammer dat een enorme regenbui roet in het eten gooide.

Omdat in onze hal (de enige plek op de farm die groot genoeg is voor zoveel mensen tegelijk) ondertussen het buffet opgebouwd werd zijn we met zijn allen een kas ingevlucht die op het moment toevallig net leeggehaald was. Hier hebben we vervolgens het principe van een loterij uitgelegd, en direct in de praktijk toegepast. (We hadden allerlei prijzen, die verloot werden op personeelsnummer) Het begon ondertussen al wat donker te worden, en vanwege de geïmproviseerde locatie hadden we de prijzen niet even mooi kunnen tentoonstellen van te voren. De reacties op deze loterij waren dan ook niet helemaal zo uitbundig als verwacht, maar het was toch wel degelijk een succes. Het blijft voor mij toch steeds weer verassend welke prijzen het meest in de smaak vallen. Niet de sieraden of de fiets (!) bijvoorbeeld werden met het meeste enthousiasme ontvangen, maar de emmer met wasmiddel, de mandjes met boodschappen en mijn oude mobieltje waren de klappers van de avond!

Daarna was het dan eindelijk tijd voor het avondprogramma. Weken van voorbereiding zijn hier aan vooraf gegaan, want eigenlijk hebben we geen ruimte op de farm die groot genoeg is voor een feest voor alle werknemers én hun aanhang… (Dit was dan ook nog nooit voorgekomen, bij de vorige feesten waren alléén werknemers uitgenodigd). We hebben er daarom nog even aan gedacht om het hele avondprogramma te verplaatsen naar een andere locatie in Naivasha, maar daar wilden de werknemers niets van weten. De farm is waar we met zijn allen wonen en werken, en dít is dus ook waar we dat met z’n allen vieren vond men. Stiekem vonden wij dat eigenlijk ook, en dus moest de farm maar op zijn kop, maar hier zouden we het vieren. En het is gelukt!

Natuurlijk liep niet alles op rolletjes, en ik zou dus kunnen vertellen over de Dj die uren te laat was, de ellenlange rijen eerst om binnen te komen en vervolgens weer voor het buffet, en de overstromende wc’s, maar daar is allemaal uiteindelijk een oplossing voor gevonden. Liever vertel ik dus over de tevreden gezichten achter torenhoog volgestapelde borden met eten, of achter de enorme verzamelingen met flesjes drinken, de groepen traditionele dansers die de sfeer er direct in wisten te krijgen, en de dansende en hossende menigten.

Toen we vooraf hadden laten weten dat het feest tot ongeveer middernacht zou doorgaan kon niemand zich voorstellen dat we het zó lang vol zouden houden. Vanwege de uitloop van het programma en het grote succes werd al tegen een uur of tien besloten dat het tot één uur mocht doorgaan, en uiteindelijk hebben we de grootste moeite moeten doen om iedereen om twee uur weg te hebben. Het was dus een succes. Of we Hamerday 2003 hebben kunnen evenaren of misschien zelfs overtreffen, dat weten we pas zeker over een jaar of vijf, maar ik denk dat we een goede poging gedaan hebben!

Springkussen

Een beetje schaduw

Korfbal